“Muzyka jest moją miłością, a podróże moją pasją. Malarstwo oddaje to, czego nie potrafię wyrazić słowami.” Lunia

Urodziłam w małym miasteczku Cieszyn, na granicy z Czechami. Od najmłodszych lat interesuję się muzyką, malarstwem i podróżami. Jednak świat dźwięków zwyciężył. Fortepian i wiolonczela były moimi pierwszymi instrumentami. Śpiew uzupełnił moją naukę muzyki. Studiowałam w Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach na wydziale wokalno-aktorskim.

Będąc jeszcze studentką rozpoczęłam pracę w zespole “Śląsk”, gdzie realizowałam moje marzenia: śpiewając, tańcząc i podróżując.

W tym samym czasie na horyzoncie pojawiła się inna możliwość: nauczanie. Zaproponowano mi stanowisko asystenta profesora śpiewu na uczelni.

W momencie, gdy moja artystyczna przyszłość wydawała się nabierać kształtów, nieoczekiwane wydarzenia zmieniły bieg mojego życia. Opuściłam mój rodzinny kraj i udałam się do Belgii. Zostałam zaangażowana do chóru Théâtre Royal de la Monnaie.

Rozpoczęła się nowa strona w moim życiu. W tym niezwykłym teatrze odkrylam magię światowej sławy teatru, wspaniale, głosy, niezwykłych artystów, fantastycznych twórców, fascynujace wizje rezyserow. Moglam zanurzyć się w tym bajkowym swiecie opery, w którym jak w tyglu  stapiają się w harmonicznej grze wszystkie elementy piekna: muzyka, śpiew, słowo, czar obrazów, dekoracji, światła i tysiąca innych aspektów.

W tym okresie rozwinęłam moją pasję podróżowania. Zwiedziłam świat, aby poznać inne kultury i obserwowałam ludzkie zachowania w obliczu żywiołów natury takich jak: pustynia, wulkany, lodowce, morze…

Wzbogacona moimi przygodami poczułam potrzebę wyrażenia siebie piórem i pędzlem opisując wrażenia z podróży czy malując na płótnie impresje chwili. Tam, gdzie zatrzymało się pióro, ożywał pędzel…

Okres ten, choć inny od tego, który wyobrażałam sobie w czasie studiów, okazał się bardzo bogaty i jeszcze bardziej pobudził mnie do aktywnego nauczania śpiewu i gry na fortepianie.

Moje obserwacje, doświadczenie, zdobyta wiedza oraz wykształcenie pozwoliły mi poszerzyć zakres mojego nauczania śpiewu o lekcje emisji głosu oraz świadome głębokie oddychanie. Są one nieocenione w pracy z osobami jąkającymi się oraz mającymi problemy z mową.

Moim zdaniem

• Głębokie świadome oddychanie, zarezerwowane dotychczas jedynie dla śpiewaków,  powinno być znane wszystkim. Jego stosowanie przynosi m.in. spokój, równowagę i pewność siebie.
• Głębokie świadome oddychanie powinno być podstawą wszystkich innych metod fizycznego i psychicznego relaksu, a nawet stymuluje kreatywność.
• Lekcje śpiewu i emisji głosu zachęcają do otwartości, ekspresji emocjonalnej i pomagają przezwyciężyć nieśmiałość.